Nieuwe culturele belevenissen...

Beste trouwe lezers,

Wat leuk dat jullie weer opnieuw de moeite hebben genomen om onze blog te lezen! Nog een maand en dan zijn wij al weer in het koude Nederland.
Twee weken geleden zijn wij gestart op de orthopedie, tja wat zullen we daar van zeggen… Dit ziekenhuis is gespecialiseerd in orthopedie, ze komen van ver naar het ziekenhuis, soms zelfs 5 uur rijden. In dit ziekenhuis is namelijk een goed röntgen apparaat aanwezig, wat niet altijd het geval is in Ghana. En natuurlijk een goede orthopeed. Hierdoor komen mensen op de afdeling die bijv. 2 maand geleden een ongeluk hebben gehad, de breuk wordt dan in een plaatselijke kliniek op de gok gezet, en geneest vervolgens niet goed. Deze mensen worden hier opnieuw geopereerd. Helaas wordt er zelfs bij een fractuur nog gebruik gemaakt van alternatieve geneeskunde. Hierbij moeten jullie denken aan spirituele geneeskunde en hekserij. De opnames bestaan wederom bijna allemaal uit verkeer (lees motor) ongelukken. Er ligt z’n 50 man op de afdeling en alle verpleegkundigen doen wederom alles samen, niet echt overzichtelijk voor ons. Op deze afdeling hebben wij ons dieptepunt bereikt qua weinig doen, het grootste gedeelte van de dienst zijn we doorgekomen door middel van praten met collega’s/patiënten.
Waar wij toch echt zeer van onder de indruk waren zijn de prijzen in het ziekenhuis. Dit is absoluut niet te vergelijken met Nederland. 1 dag in het ziekenhuis (zonder behandeling) kost hier omgerekend €0,20. Dat is natuurlijk helemaal niets. En geloof ons de behandelingen zijn ook echt niet duur. Maar voor de mensen hier ligt dit natuurlijk anders. Het ziekenhuis heeft als streven om de prijzen laag te houden, zodat de gezondheidszorg toegankelijk is voor iedereen. Als iemand geen geld heeft voor bijv. de medicijnen wordt er in de voorraad kast van de afdeling gekeken of er nog medicatie over is van een ander die het niet meer nodig heeft of met ontslag is. Hier kan Nederland nog wat van leren, wij moeten zelfs nog medicatie weggooien als het niet open geweest is.  

Vorige week zijn wij op outreach gegaan. Dit houdt in dat wij met verpleegkundigen de dorpen in gingen om voorlichting te geven en te vaccineren. Ook werd het gewicht van alle kinderen gecontroleerd. De dorpen waren ontzettend afgelegen, de onverharde wegen waren dan ook bizar slecht. Jullie zullen het niet geloven, maar we zaten in de jeep met 16 man… We zaten meer op elkaar dan naast elkaar. In elk dorp stapten er wat uit. Dit grote aantal werd ook veroorzaakt door de fysiotherapie studenten, die nu GELUKKIG klaar zijn met hun ‘’stage.’' De dorpen waar we kwamen waren erg primitief,  de meeste dorpen hadden geen elektriciteit. Wat daarin tegen wel weer heel bijzonder is, is dat ze wel bijna allemaal een mobiel hebben. 1x per week gaan ze naar de stad/groter dorp toe om de mobiele telefoons op te laden. Ons wordt eigenlijk zelden om eten/geld gevraagd, als iemand iets van ons vraagt is het of wij een (nieuwe) telefoon voor ze willen kopen. Hoort de telefoon tegenwoordig bij de basisbehoeften..?? Ze zijn hier in ieder geval erg verslaafd allemaal aan de telefoon, hier is Nederland niets bij. De mensen in de dorpen zijn altijd boeren, dit moet je breed bekijken. Ze hebben natuurlijk geen grote bedrijven. Ze jagen veel en verkopen dit vervolgens op de wekelijks markt in ons dorp. En ze verbouwen/drogen cacao bonen. Wereldwijd komt 80% van de cacao bonen uit Ghana. Wij hebben natuurlijk de cacao bonen en andere specerijen kunnen proeven.
Ze doen ontzettend goed werk met de outreach. De vaccinatie zijn gratis (door de overheid gefinancierd). Ook wordt het gewicht goed in de gaten gehouden van de baby’s. Er was zo goed als geen ondergewicht bij de baby’s/kinderen. (zie foto hoe ze gewogen worden, en ja dit ging niet altijd goed….) En zoals jullie je wel kunnen voorstellen waren deze kinderen nog minder gewend aan blanken, dit veroorzaakte een paar paniek momenten bij de kinderen. Nadat Myrthe in het Nederlands gebeden had en er nog even gedanst en gezonden werd kon de voorlichting van start gaan. De voorlichting ging deze dagen over psychische aandoeningen. Dit is een groot probleem in Ghana. Ze denken dat psychische aandoeningen worden veroorzaakt door demonen. Hierdoor wordt er geen medische hulp gezocht, maar wordt er juist gebruik gemaakt van spirituele geneeswijzen en hekserij. Myrthe is nog thuis geweest bij een jongen van ongeveer 20 jaar die ernstige hersenbeschadiging heeft opgelopen als gevolg van epilepsie. De jongen is tijdens een aanval in het vuur belandt, waardoor zijn onderbeen verschroeid is. Zijn ouders durfden hem niet te helpen, omdat ze denken dat het besmettelijk is. Helaas mist er veel kennis over de ziektebeelden en heerst er veel angst omtrent epilepsie. Al met al was de outreach een bijzondere ervaring.

En natuurlijk werd het weer eens tijd om er een lang weekend tussenuit te gaan. Wij zijn naar de 2e grootste stad van Ghana geweest, namelijk Kumasi. Wij zijn er met een tro tro naar toe gereisd. Dit is een busje die volgepropt werd met allemaal mensen, en soms dieren (zie foto). 10 punten als je Myrthe kan ontdekken op de foto. Het busje viel zo ongeveer uit elkaar en moest aangeduwd worden om te kunnen rijden. We zijn naar de grootste markt van West-Afrika geweest. Zoals jullie wel zullen begrijpen was dit een hele bijzondere ervaring. We hebben verschillende Afrikaanse stoffen gekocht en we waren weer lekker doorweekt van het zweet.
Verder zijn we het weekend nog naar een kratermeer geweest. Ook zijn we nog naar het regenwoud geweest. De weg naar het regenwoud was wederom bijna onbegaanbaar. We dachten van te voren dat het regenwoud meer een toeristische ‘Apenheul’ zou zijn.. Tja, daar hadden wij ons in vergist. Onze sandalen en slippers leken toch niet helemaal gepast voor onze ‘jungle’ wandeling. Myrthe zit nu nog steeds onder de schrammen, maar dat was het zeker waard!

Ze adverteren hier veel met overheerlijk (westers) eten. Helaas weten wij inmiddels dat het 9 van de 10 keer niet aanwezig is. Nadat je een uur hebt gewacht op je gerecht kunnen ze gerust het verkeerde brengen en vervolgens zeggen dat je voor dat gerecht meer moet betalen… De klant is hier geen koning, haha. We zullen het over onze terugweg maar niet hebben, jullie raden het al wel.. wachten, wachten, wachten.

Afgelopen donderdag zijn we bij onze Ghanese familie wezen eten. Dit keer hebben zij voor ons ‘Red red’ en ‘Fufu’ gemaakt. De Fufu wordt op een bijzondere Afrikaanse wijze bereid (zie foto). Er werd tegen ons gezegd dat wij de Fufu in een keer moesten doorslikken, zonder kauwen. Dit ging bij Hanneke niet helemaal goed, het kwam zo ongeveer haar neus uit. Het voelde alsof ze vier paracetamol tegelijk moest doorslikken, maar laten we hier in Afrika de vergelijking maken met vier diarree remmers. Al met al hebben we het braaf opgegeten.

Voor afgelopen zaterdag stond er een bruiloft op de planning. En nee, we kennen het echtpaar niet. Onze vriendin Ama heeft ons van te voren op het hart gedrukt of wij a.u.b. een keer make-up op wilden doen en ons haar los.. Helaas kwamen wij niet verder dan mascara, maar gelukkig werd dit goedgekeurd. Op de dag zelf werd ons verteld dat het echtpaar geen feest zou geven, omdat zij hier geen geld voor hadden. De trouwdienst begon een uur later dan gepland. Het was wederom weer een hele ervaring. De trouwdienst voelde voor ons al aan als het avondfeest waarin veel gedanst en gezongen werd. Nadat de dominee 100x had gezegd dat je niet vreemd mag gaan, werden ringen uitgedeeld en nogmaals uitbundig gedanst. Het is erg mooi en leuk een bruiloft binnen een andere cultuur mee te maken. We hadden dit zeker niet willen missen!

De volgende ochtend wilden wij maar weer eens naar de kerk gaan. De dienst zou om 06.00 uur beginnen. Bij aankomst was dit niet het geval. Tja, volgende week maar weer een poging.

Deze week gaan wij beginnen op de ‘Maternity’ afdeling, de kraamafdeling. We zijn benieuwd!

Lieve groetjes,

Afia en Akosua